Унижение человеческого достоинства как проблема современной психологии

Современная история показывает, что ценности толерантности, уважения приобретают невиданное значение в борьбе разных групп за свои права и являются признаками культуры и воспитанности. У нас ещё сохранилась извечная привычка людей делить всех окружающих на «своих» и «чужих», но порождаемая ею дискриминация постепенно уходят в прошлое. Дискриминация или эксплуатация

Ҳифзи ҳувияту арзишҳои миллӣ ва рушди ҷомеа

Бисёр хонда ва шунидаем, ки бузургтарин донишмандони илмҳои ҷомеашиносӣ, файласуфон ва сиёсатмадорони ҷаҳон даврони тағйиру таҳаввулро душвортарин даврон барои ҷомеа ба ҳисоб овардаанд. Ҳатто чиниҳо аз замонҳои қадим ба ҳар касе, ки озорашон медодааст, мегуфтанд: «Орзу мекунам, ки дар даврони дигаргуниҳо зиндагӣ кунӣ!». Аммо даврони тағйиру таҳаввуле, ки беш аз ду даҳсола дар кишвари мо идома дорад,

ИТТИҲОДУ САРҶАМЪӢ - АРЗИШҲОИ БУНЁДИИ ДАВЛАТДОРИИ МИЛЛӢ

Ҳадафи асосии роҳбарияти давлату ҳукумат боз ҳам баланд бардоштани сатҳу сифати зиндагии мардумамон, рушди устувори минбаъдаи давлатдории миллиамон, таъмин намудани ободии ҳар хонадони Тоҷикистон ва таҳкими нуфузу обрӯи он дар арсаи байналмилалӣ мебошад. Муносибати дуруст бо арзишҳои маънавӣ ва миллӣ дар пешрафти манфиатҳои давлат ва ҷомеа гарави таъмини ваҳдати миллӣ ва суботу оромии ҷомеа мебошад.

Ҷавонон  маҳсули таърих ва фарҳанг мебошанд.

Ҷавонон ҳамеша яке аз арзишҳои муҳими иҷтимоӣ буда, маҳсули таърих ва фарҳанги муайян мебошанд. Ҳамин аст, ки онҳо потенсиали асосии пешрафт ё ин, ки қувваи пешбаранда номида мешаванду омили дигаргунии ҷомеаи башарият ба ҳисоб мераванд. Дараҷаи шукуфоӣ дар пешрафти ҷомеа бошад, яке аз муҳимтарини шартҳо барои барҷастагии фарҳанг аст,

Даҳсолаи байналмилалии амал: «Об - барои рушди устувор»

баёнгари ниёзҳои ҷомеаи ҷаҳонӣ

Дар давроне  умр ба сар мебарем, ки ҳуввияти миллӣ бо масоили  иқтисодӣ  омезиш ёфтааст.  Аз тарафи дигар,  бунёди иншооти  гидроэнергетикӣ  дар Тоҷикистон омили ҳамбастагии бештари ваҳдати миллӣ  гардидааст.  Тавре  Президенти  Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар  паёмҳои худ пайваста изҳор  медоранд,  истифодаи захираҳои оби  минтақаи Осиёи Марказӣ

Айнӣ ва худшиносии миллӣ

Нахустин асаре, ки устод Айнӣ оид ба таърихи адабиёт таълиф намудааст, « Намунаи адабиёти тоҷик» мебошад, ки он соли 1926 дар Москва аз чоп баромадааст. Дар он замон ба майдон омадани ин китоб бесабаб набуд. Дар он рӯзгор пантуркистон ва дигар душманонипардапӯш сиёсати миллии ҳизби лениниро нодуруст талқин мекарданд ва мавҷудияти халқи тоҷик ва адбиёти онро

Ҳувияти миллӣ

Замони муосир дар баробари суръати баланди инкишофи  худ, ки ба болоравии сатҳи иҷтимоию  иқтисодии ҷомеа таъсири мусбӣ мерасонад боз масъалаҳоеро ба миён мегузорад , ки ҳалли онҳо барои пешрафт ва мустаҳкам шудани пояи маънавии ҷомеа аз фоида холӣ нест.

Чун мо ба ҳувияти миллӣ фикрронӣ мекунем, бояд  ёдрас шавем,