«ВАЪДАҲОИ ПУЧУ ХОЛӢ» - моро ба куҷо мебаранд!?

Замоне буд, ки давлат вуҷуд надошт. Муборизаҳои сиёсӣ дар қаламрави Ҷумҳурии Тоҷикистон авҷ мегирифт. Дар ин рӯзҳои нангин миллат ниёз ба сарҷамъию иттифоқ дошт, аммо манфиатҳо онро пароканда карда, нооромиро дар мамлакат ба вуҷуд оварданд. Дар ин асно, ҲНИТ яке аз сабабгори асосии ҷанги шаҳрвандӣ дар ҷумҳурӣ ба ҳисоб мерафт, чунки ин ниҳод, ки солҳои сол бо сарварии С.А.Нурӣ мақсади ба сари қудрат омаданро дошт, онрӯз барои ӯ фурсат ба миён омад. Ин фард, бо кӯмаку дастгириҳои хориҷ, асосан ҶИЭ мехост дар мамлакат давлати исломиро пойдор намояд,

Об  ҳастии инсон ва ҷомеъа

Аз қадимулайём об чун манбаи ҳайёт ва ҳастии тамоми олами наб ба ҳисоб меравад. Чор унсур дар ҳайёт муқаддасанд: об, хок, оташ ва бод, ки нахустини онҳо об аст. Обро инсон барои нӯшидан, пухтани хӯрок, шустушӯй, сохтани манзил, тозагии кхонаву кӯчаҳо, обери заминҳо, ки асоси зиндагии мардум маҳсуб меёбад, истифода мебаранд.

Инсон бо роҳҳои обӣ заврақу киштӣ меронад. Об турбинаҳоро ба ҳаркат дароварда, ҷараёни барқ ҳосил мекунад. Бо қувваи оби зиёд чархи осёб, дастакҳои обҷувоз ҳаракат мекунанд. Кори ягон соҳаи саноат бе об пеш намеравад. Аз ин рӯ обро ҳамчун ҳастии олами наботот меҳисобанд.