Дар шабакат интернетӣ мусоҳибаи раиси ҲНИ бо рўзноманигори Тасним рўйи чоп оварда шудааст, ки ба яке аз пурсишҳо чунин посух додааст:

— Пештар ҳамеша аз сабри наҳзат ва мавориди бадтаре, ки мумкин буд ба вуқӯъ бипайвандад гуфтаед. Оё сенориюҳои беҳтар ё бадтаре ҳам ба ҷои ҳодисаи сентябри 2015 вуҷуд дошт, ки битавон дар фазои сиёсии Тоҷикистон ба онҳо фикр кард?

— Бале, мо пас аз имзои Созишномаи сулҳ ҳамеша аз сиёсати сабр истифода кардаем. Сабре, ки на танҳо рақибони мо, балки бархе дӯстони моро ҳам ба хашм оварда буд ва ҳатто боиси тамасхур ва истеҳзо ҳам шуда буд. Имрӯз ҳам интиқод мекунанд, ки мо бо сабри худ мехостем ба ҳукумат баҳона ва далел надиҳем, вале ин кор натиҷае дарбар надошт.

Аз муҳтавои ин посухҳо хулоса бароред, ки оғои Кабирӣ чӣ гуфтан мехоҳаду чӣ нуктаро дар назар дорад? Киҳоянд «рақибон»-у «дўстон»-и оғои Кабирӣ? Ў чи гуна «сабр»-ро пеша кардааст?

Таърих гувоҳ аст, ки аввалин тирро ба сўи мардуми бегноҳ он силоҳбадастоне, ки аз тарафи мухолифини давлати тоҷикон мусаллаҳ шуда буданд, равона карданду аввалин шаҳидони роҳи озодиро ба хок супурданд. Мо аниқ медонем, ки «дўстон» гуфта он мардуми гумроҳеро, ки дар назди бинои Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон гирд оварда буданд, дар назар дорад. Он мардумеро, ки ҳатто намедонистанд барои чӣ ва бо кадам мақсад дар ин майдон оварда шудаанд. Он гумроҳоне,ки дар натиҷаи тарғиби ақоиди исломӣ оварда шуда буданду мехостанд давлати Исломиро ташкил кунанд, аммо намедонистанд, ки мақсаду ниятҳои саркардагони ин гирдоварандагон чисту онҳо чӣ ниятҳо доранд.

Вақте ки Давлату Ҳукумаи мамлакат бо сарварии Роҳбари ҷавону ҷасуру хирадмандаш зимоми давлатдориро пурра ба дасти худ гирифт, барои муборизаро давом додани гурўҳҳои мухолифин имконияте намонд ва эшон маҷбур шуданд ё хомўш нишинанд ё сабрро пеша кунанд. Вале, имрўз аз дур истода сангпартоӣ мекунанд, ки мабодо заррае бошад, ба ин миллату ин Давлат зиёне расонида бошанд. Давлату миллати тоҷик имрўз кўҳест, ки чунин сангпартоиҳо ба он ҳеҷ зиёне расонида наметавонад.