Тавтеъапардозӣ ва иғвоангезии терористони ҲНИ дар ҳама ҷо ошкор аст ва ҳамеша дар шабакаҳои иҷтимоӣ ин навъи мағзшўӣ ва дурўғпароканиро роҳандозӣ намуда, фазоро пур аз афкори тахрибгар месозанд. Дар  дурўзи сипаршуда, ки аз ҷониби расонаҳои мутаалиқ ба ин гуруҳи терористӣ хабарҳои тавтеабарангез ба нашр расидаанд ва ба хотири гумроҳ сохтани аҳли чомеа ба тарзи зидду нақиз пешниҳод гардидаанд.

Мусаллам аст, ки тасдиқ ва ё радди як хабар то пурра таҳқиқи худро наёбад ва расман аз ҷониби ниҳодҳои тафтишотию масъул тасдиқ нагардад онро ба ҷомеа пахш кардан ғайри имкон аст. Ҳамин аст, ки хабари боздошти 12 нафарро, ки мехостан дар пойгоҳи 201 дивизияи ФР амалҳои тахрибкорӣ анҷом бидиҳанд, рӯзи 12 ноябр котиби матбуотии КДАМ рад намуд. Зеро дар ҳоли набудани ахбор ба ин ниҳод ё дар ҳоли тафтиш қарор доштани он тасдиқ кардани чунин хабар ғайри имкон аст. Ҳамин аст, ки як рӯз баъд бо дарёфти хабари тасдиқӣ маркази матбуот хабарро тасдиқ намудааст. Дар ин ҳолат ҳеҷ амали ногаҳоние сурат нагирифтааст. Зеро бидуни ахбори мувассақ тасдиқи ин ё он хабар барои ҳар навъ ҷузъу томҳои сохторҳои қудратӣ имконнопазир аст. Ҳаминро ҳангома сохта дар расонаҳои гуруҳии хеш маводеро бо унвонии “Буд ё набуд” гузоштаанд.

Азбаски терористони тавтеасози наҳзатӣ ҳамеша аз овозаву гуишҳои кучагӣ истифода менамоянд ва сарчашмаи хабариашон ҳеҷ гоҳ эътимодбахш нест аз ин рӯ ҳамаи хабару овозаҳоро ба хотири ҳангомасозӣ барои оганда кардани фазои иттилоотӣ пахш мекунанд. Ҳамин аст, ки 90 дар сади ахбори аз ҷониби ин ниҳод пахш шаванда ягон воқеият надоранд ва манбаи онро мағзи хурофотзадаву афсонапардози онҳо ташкил медиҳад. Ба гуфтаи мардумӣ “ҳар кас ба меъёрҳои вайроншудаи хеш дигаронро андоза менамояд”. Чун андешаи носолим ва хурофазадаю нобахирадона зеҳнияти ин нафаронро ташкил медиҳад онҳо ҳамин зеҳниятро бар сари дигарон бор мекунад.  Барои инсони хурофазадаву тавакалӣ муҳим нест, ки хабар таҳлилу баррасӣ шуда бошад ва он тасдиқи воқеии худро дарёфт намуда бошад. Аммо барои инсони озода ва нафаре, ки аз рӯи хирад кор мегирад тасдиқ ва ё радди як иттилоъ бидуни таҳлилу баррасӣ ғайри муҷоз аст. Тавтигарони наҳзате, ки худро журналисту донишманд меҳисобанд аз оддитарин этикетҳои журналистиву хабаргузорӣ бархурдор нестанд.Дар баробари ахбори пахш намудаи хеш ҳеҷ гуна масъулиятеро дар худ надоранд. Аз ин рӯ онҳо ҳамагуна хабари носанҷидаву дуруғиро ҳам дар фазои иттилоотӣ пахш мекунанд. Корашон ҳангомасозӣ фақат ба хотири расидан ба ҳадафҳои падидонаи хеш аст на чизи дигар. Имрӯз мардум аз ин дуруғпароканиву тавтиапардозиҳои онҳо огоҳ аст ва ин навъи хабарҳои зидду нақизро қабул надорад.