Ваҳдат - меҳвари осоиши башарият

Чун  сухан аз  ваҳдати миллӣ ва арзишҳои миллӣ - омили асосии таҳкимбахши давлат ва саодати миллӣ меравад,  ҳаминро  мебояд  тазаккур  дод, ки  дар ин самт идеологияи давлати навини мо, ки    барқарории  сулҳ  ва  таҳкими ваҳдати  миллиро ҳадаф қарор додааст, бояд кори зиёдеро дар амал татбиқ кард. Бо шарофати он тамоми  мадраку  афкори  давлатдории  миллӣ  атрофи ҳамин  ғояи  сиёсӣ  мечархад. Албатта, дар  замони  гузариш  сулҳ, ваҳдат ва  муттаҳидӣ  ба  сифати  ғояи сиёсӣ  барои  ҳамбастагии миллӣ мусоидат  менамояд. 

Тарбияи психологӣ ҳамчун заминаи рафъи таъсири ифротгароӣ

Ҷангҳои хонумонсӯз, низоъ ба якдигар, кинаву хусумат доштан ё якдигарро дуруст дарк накардан ин натанҳо ба шахсият, оила ва ҷомеа таъсири манфӣ мерасонад, балки ватану миллатро аз байн бурда нобуд месозад. Зеро душман ҳамеша аз заифии ҳар як шахс истифода бурда, кори максадноки хешро ба иҷро мерасонад. Андеша ва кӯшиши ҳамаҷонибаи террорист ва экстремист ин аз байн бурдан ва ё нобуд сохтани

Унижение человеческого достоинства как проблема современной психологии

Современная история показывает, что ценности толерантности, уважения приобретают невиданное значение в борьбе разных групп за свои права и являются признаками культуры и воспитанности. У нас ещё сохранилась извечная привычка людей делить всех окружающих на «своих» и «чужих», но порождаемая ею дискриминация постепенно уходят в прошлое. Дискриминация или эксплуатация

Ҳифзи ҳувияту арзишҳои миллӣ ва рушди ҷомеа

Бисёр хонда ва шунидаем, ки бузургтарин донишмандони илмҳои ҷомеашиносӣ, файласуфон ва сиёсатмадорони ҷаҳон даврони тағйиру таҳаввулро душвортарин даврон барои ҷомеа ба ҳисоб овардаанд. Ҳатто чиниҳо аз замонҳои қадим ба ҳар касе, ки озорашон медодааст, мегуфтанд: «Орзу мекунам, ки дар даврони дигаргуниҳо зиндагӣ кунӣ!». Аммо даврони тағйиру таҳаввуле, ки беш аз ду даҳсола дар кишвари мо идома дорад,

ИТТИҲОДУ САРҶАМЪӢ - АРЗИШҲОИ БУНЁДИИ ДАВЛАТДОРИИ МИЛЛӢ

Ҳадафи асосии роҳбарияти давлату ҳукумат боз ҳам баланд бардоштани сатҳу сифати зиндагии мардумамон, рушди устувори минбаъдаи давлатдории миллиамон, таъмин намудани ободии ҳар хонадони Тоҷикистон ва таҳкими нуфузу обрӯи он дар арсаи байналмилалӣ мебошад. Муносибати дуруст бо арзишҳои маънавӣ ва миллӣ дар пешрафти манфиатҳои давлат ва ҷомеа гарави таъмини ваҳдати миллӣ ва суботу оромии ҷомеа мебошад.

Ҷавонон  маҳсули таърих ва фарҳанг мебошанд.

Ҷавонон ҳамеша яке аз арзишҳои муҳими иҷтимоӣ буда, маҳсули таърих ва фарҳанги муайян мебошанд. Ҳамин аст, ки онҳо потенсиали асосии пешрафт ё ин, ки қувваи пешбаранда номида мешаванду омили дигаргунии ҷомеаи башарият ба ҳисоб мераванд. Дараҷаи шукуфоӣ дар пешрафти ҷомеа бошад, яке аз муҳимтарини шартҳо барои барҷастагии фарҳанг аст,

Даҳсолаи байналмилалии амал: «Об - барои рушди устувор»

баёнгари ниёзҳои ҷомеаи ҷаҳонӣ

Дар давроне  умр ба сар мебарем, ки ҳуввияти миллӣ бо масоили  иқтисодӣ  омезиш ёфтааст.  Аз тарафи дигар,  бунёди иншооти  гидроэнергетикӣ  дар Тоҷикистон омили ҳамбастагии бештари ваҳдати миллӣ  гардидааст.  Тавре  Президенти  Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар  паёмҳои худ пайваста изҳор  медоранд,  истифодаи захираҳои оби  минтақаи Осиёи Марказӣ