ВАҲДАТ ВА ИСТИҚЛОЛИ МИЛЛӢ

Ҳудуди ҷуғрофии Тоҷикистони кунунӣ ҳамчун сарзамини куҳан ва соҳиби тамаддуни ғанӣ аз замонҳои қадим дар харитаи сиёсии ҷаҳон арзи вуҷуд дошта,  маълуму машҳур буд. Ин сарзамини ниёгон таърихи ҳазорсолаҳо дорад, ки дар он халқи тоҷик чандин сохти давлату давлатдориро аз сар гузаронида, таҷрибаи бойро аз бар кардааст. Бо амри таърих давлатҳои сершумори хурду калон паси якдигар аз арсаи таърихӣ рафтаанд, ҳар кадоми онҳо нақши

ХУДШИНОСӢ – РИСОЛАТИ АСЛИИ РАВШАНФИКР

Худшиносӣ сарчашмаи шинохти арзишҳои маънавӣ, моддӣ ва  фарҳангии миллат, арҷгузорӣ ва эҳтиром ба таърих, фарҳанг, забон, адабиёт, расму оин, ҷашнвораҳо, анъанаҳо, дин ва тамаддун аст. Худшиносӣ эҳсос ва виҷдони шахс дар роҳи беҳдошти асолати миллӣ, дўст доштани миллат ва ватани худ, пос доштани шараф ва номуси миллат мебошад.

Ба андешаи бисёр муҳаққиқон худшиносӣ ду зинаи асосӣ дорад, ки ин худшиносии фардӣ ва худшиносии иҷтимоӣ мебошад. Худшиносии фардӣ дараҷаи ташаккули ҷаҳонбинӣ, худогоҳӣ ва анъанавии як фард буда, худшиносии иҷтимоӣ дараҷаи худогоҳӣ ва хештаншиносии афроди ҷомеа маҳсуб мешавад.

ЗИ ДОНИШ МЕШАВАД ВО БАНДИ МУШКИЛ!

Паёми табрикии ректори донишгоҳ академик Носирҷон Салимӣ ба ифтихори фарорасии соли нави таҳсил ва Рӯзи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон

Устодон ва донишҷӯёни арҷманд!

Дӯстони азиз!

Дар Ватани маҳбуби мо, Тоҷикистони соҳибистиқлол, басо рамзиву сурурбахш аст, ки оғози ҳар соли нави таҳсил ҳамбастагӣ бо воқеаҳои муҳим ва рӯзҳои таърихӣ дорад. Дар нахустрӯзҳои соли нави таҳсил дар кишварамон дарси Сулҳ бо суханронии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баргузор мешавад, Рӯзи дониш ва Рӯзи китоб таҷлил мегардад. Аҳли ҷумҳурӣ 9 сентябр солгарди Истиқлолияти давлатии Тоҷикистонро бо камоли ифтихору шукргузорӣ ҷашн мегиранд, ба нишони ифтихор аз давлату давлатдории мустақили тоҷикон намоишу тантанаҳо меороянд.

Суханронии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар вохӯрӣ бо устодону донишҷӯёни Донишгоҳи давлатии тиббии Тоҷикистон ва кормандони соҳаи тандурустӣ ба муносибати Рӯзи дониш ва оғози соли нави таҳсил

Устодону донишҷӯёни гиромӣ!

Муҳтарам роҳбарону кормандони соҳаи тандурустӣ ва ҳифзи иҷтимоии аҳолӣ!

Ҳозирини арҷманд!

Ҳамаи шумо ва устодону   омӯзгорони муассисаҳои таълимӣ, хонандагону донишҷӯён, аҳли маориф, кормандони соҳаи тандурустӣ ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии мамлакатро ба муносибати оғози соли нави таҳсил, Рӯзи дониш ва дарси сулҳ табрик мегӯям.

ҶАВОНОН ВА ДУРНАМОИ ТАҲКИМИ РУКНҲОИ ДАВЛАТДОРИИ МИЛЛӢ

Таърихи ташаккули ҷаҳони муосир нишон медиҳад, ки башарият дар тули ҳастии худ шаклҳои гуногуни давлатдориро аз сар гузаронидааст. Миёни онҳо давлатди миллӣ яке аз устувортарин низоми давлатдорӣ ва дорои фазои муносиби инкишофи миллат шинохта шудааст. Давлати миллӣ дар асоси арзишҳо, муқаддасот, расму оин, фарҳанг ва сифатҳои хоси миллат бунёд ёфта, соҳибтамаддунии миллатро

Терроризм - хатари глабалии №1 дар ҷаҳон

Солҳои охир яке аз мушкилиҳое, ки имрӯз тамоми ҷомеаи муосирро фаро гирифтааст ин терроризм ва дигар зуҳуроти номатлубу хатарзо мебошад.

Терроризм ҳамчун ҳодисаи иҷтимоӣ ҷинояти махсусан вазнин буда, зери қонуниятҳои сабабӣ ҳолати он бо дигар ҳолатҳои иҷтимоӣ, аз ҷумла бо иқтисодиёт, сиёсат, идеология ва психологияи ҷамъиятӣ ва бо ҳуқуқ алоқаманд аст.

АСОСҲОИ МЕЪЁРӢ-ҲУҚУҚИИ МУБОРИЗА БАР ЗИДДИ ТЕРРОРИЗМ

Тундгароӣ, ифротгароӣ, зӯроварӣ, таҳқиру таҳдид ва куштори бемислу монанди ҳам одамони ҳарбӣ ва ҳам аҳолии осоиштаю бегуноҳ дар ин даргириҳо, ки қабули он ба ақли солим ҳеҷ имкон надорад ва асоси онро ҳаракатҳои террористӣ ташкил медиҳад.

Асосан терроризмро ба намудҳои зерин ҷудо кардан мумкин аст.

Ваҳдати миллӣ - омили пешгирии гароиши ҷавонон ба ҳаракатҳо ва ташкилотҳои ифротию тундгаро

Мардуми шарафманд ва фарҳангофари тоҷик ҷиҳати дастёб шудан ба сулҳи саросарӣ ва ба даст овардани ваҳдати миллӣ, ба таъкиди Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, «аз имтиҳони бисёр сахту сангини таърих гузашта, ба шарофати хиради азалии худ ба мухолифати мусаллақона ва ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ хотима бахшид ва ба аҳли башар исбот намуд, ки метавонад таҳти парчами ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ сарҷамъ гардида, дар фазои сулҳу субот умр ба сар бурда, сарзамини аҷдодии хешро бо азму