ЧЕҲРАИ ВОҚЕИИ ҲНИТ ИФШО ШУД!

Пушти по зан тахти Кайковусро,

Сар бидеҳ, аз тан мадеҳ номусро!

Ифшо шудани ҷиноятҳои нав ба нави ҳизби экстремистию террористии ҲНИТ аз ҷониби мақомотҳои қудратии Тоҷикистон шахсро ба тааҷҷуб меорад.  Зеро ба гузаштаи таърихи миллати тоҷик назар андозем, аҷдодони мо баҳри ин марзу бум танҳо ҷони худро нисор карда, садҳо маротиба пешмарги ин сарзамин гардиданд. Таърих исбот кард, ки ҲНИТ ва роҳбаронаш ба гузаштагони бузургвори худ хиёнат карда, мехостанд ин марзу бумро қурбони нафси кучак ва хоҷагони хориҷии худ кунанд. Чанде пеш тариқи расонаҳои хабарии Тоҷикистон боз як амали нанговари

МАҚОМИ ТАЪЛИМУ ТАРБИЯ

ДАР РАВАНДИ  СИЁСАТИ МИЛЛӢ

Масъалаи таълиму тарбияи миллӣ яке аз проблемаҳои муҳиму рўзмарраи замони муосир ба ҳисоб рафта, паҳлўҳои гуногуни ҳаёти иҷтимиоию сиёсиро дарбар мегирад. Оид ба ин масъала дар сарчашмаҳои илмҳои сиёсию педагогӣ баҳсҳои гуногун мавҷуд аст. Бештар дар фалсафаи сиёсӣ масъалаи фаъолияти инсон ва рафтори сиёсии он мавриди баҳс қарор гирифтааст, ки дар он мақоми таълиму тарбия ҷойгоҳи махсусро иишѓол мекунад. Дар педагогика бошад таълиму тарбия категорияҳои марказӣ ба шумор рафта, асос ва мақсади  ин фанро ташкил медиҳанд. Аммо

ИДЕЯИ МИЛЛӢ — ЗАМИНАИ РУШДИ ОЯНДАИ ҶОМЕА

Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни суханрониашон дар мулоқот бо сокинони Вилояти Мухтори Кўҳистони Бадахшон дар шаҳри Хоруғ 19 сентябри соли 2012 чунин зикр намуданд: «Дар чунин шароити ҳассоси авзои байналмилалӣ моро зарур аст, ки доимо ҳушёру зирак бошем, ақлу хирад ва донишу таҷрибаи худро ба хотири тақвияти минбаъдаи давлатамон, ҳифзи марзу буми он, таҳкими ваҳдати миллӣ ва таъмини сулҳу суботи комили ҷомеа сафарбар намоем». Аз ин суханон бармеояд, ки имрўз ҳар як  шаҳрванди Тоҷикистон бояд донишу таҷриба ва фаъолияти худро баҳри рушду нумуи  давлатдорӣ истифода намуда, дар ташаккули идеяи миллӣ мавқеи худро дошта бошад.

Моҳияти иртиҷоии идеологияи ифротии салафия.

Бояд ёдовар шуд, ки дар мазмуну моҳияти ҳамаи  Паёмҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар муроҷиаташ ба мақомоти давлатӣ, ҳамчунин дар  мулоқотҳояш бо аҳли зиё ва ҷавонон дар робита бо ҳимоя намудани шаҳрвандон, бахусус ҷавонон аз ҳаракатҳои ифротгарою террористӣ ва мазҳабу равияҳои бегона, ба хотири ҳифзи фарҳангу арзишҳои миллӣ ва эҷоди суботу амнияти ҷомеа ва рушди давлати миллӣ борҳо таъкид гардидааст. Бар ҳамин асос  яке аз чунин ҳаракатҳои ифротгаро дар заминаи эътиқодҳои динӣ, ки имрўз аз ҷониби бегонагон ба

Шуъбаи тайёрӣ моро донишҷӯ кард

Шуъбаи тайёрӣ ва хизматрасонии репетиторӣ зерсохтори Парки технологии назди Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ маҳсуб ёфта, бо мақсади баланд бардоштани сатҳи тайёрии таҳсилоти умумии наврасону ҷавонон ва тайёр намудани онҳо барои дохил шудан ба муассисаҳои таҳсилоти олии касбӣ дар асоси худмаблағгузорӣ аз соли 2008 инҷониб

Ҷавоб ба тарғиботҳои ғаразноку зиддидинии хабаргузории Восток-Нюз: Сиддиқи Акбар дар мавзўи «Тарвиҷи фасод ва рақсу шаҳватронӣ, давоми муборизоти режими раҳмон бар зидди ислом»

Эмомалӣ Раҳмон – Пешвои муаззами мо, Президенти муҳтарами мо, наҷотдиҳандаи давлату миллати мо, пуштибони дину мазҳаби мо аз ҷониби тамоми мусулмонони дунё ва мардуми араб ба ҳайси беҳтарин ва ҷасуртарин пуштибони дини мубини Ислом эътироф гардидаву эҳтиром мешавад. Дар арсаи байналмилалӣ ва аз минбари баланди СММ аввалин шуда бо ҷасорату далелҳои раднашаванда дини мубини Исломро аз терроризму экстремизм ҷудо

СОҲИБИХТИЁРИИ ДАВЛАТӢ ВА ОЗОДИҲОИ ДИННӢ

Барои мо тоҷикон дар замоне, ки кишварро бесарусомониҳои зиёде фаро гирифта буд,соҳибистиқлол шудану роҳбари хирадмандро интихоб кардан бузургтарин неъмат буд. Ҳеҷ неъмате, ҳеҷ арзише дар зиндагии инсон бидуни ҳикмат ва заҳмате муяссар нахоҳад шуд.

Соҳибизтиёрии зери таъсири равандҳои ҷаҳонӣ насибгардида, ки ба андешаи иддае осон ба даст омадааст, дар асл имтиҳонҳои вазнини сохтани низоми иқтисодӣ, бунёди шакли идораи давлатӣ, таъмини амнияти ҷамъиятию давлатӣ ва ҳифзи истиқлолиятро ҳамчун масъалаи муҳими бақо ва фано вазифагузори

Терроризм ва экстремизм ба ҷомеа хатар меорад.

Олимону муҳаққиқон навъҳои гуногуни терроризм ва экстремизм, аз қабили терроризми сиёсӣ, динӣ, экологӣ, зидди ҷаҳонишавӣ, фарҳангӣ, ахлоқӣ, миллатгароӣ, ҷиноӣ, технологӣ, биологӣ, ки бернетикӣ ва ғайраро муайян карда, ба ин натиҷа расидаанд, ки дар замони муосир аз ҳамабеш терроризму экстремизми динӣ ҷаҳони муосирро ба мушкилот гирифтор намудааст. Ба ақидаи аксар сиёсатшиносон низ экстремизм бештар дар дин, ки хусусияти ҷалб намоӣ дорад,  реша