МУБОРИЗА АЛАЙҲИ ТЕРРОРИЗМ ВА ЭКСТРЕМИЗМ

Пас аз эълон гардидани Истиқлолияти Тоҷикистон дар арсаи чаҳонӣ давлати мустақилу соҳибихтиёри Ҷумҳурии Тоҷикистон бунёд гардид. Дар фазои қонунгузории Ҷумҳурии Тоҷикистон санадҳои қонунгузории давраи собиқ Иттиҳоди Шўравӣ амал мекарданд ва қабули Конститутсияи (Сарқонуни) Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 6 ноябри соли 1994 водор намуд, ки вобаста ба сохти иҷтимоӣ ва низоми давлатдорӣ санадҳои қонунгузории Ҷумҳурии Тоҷикистон мутобиқ ба

Пешгирии шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои терористӣ

Дар муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии №49 ноҳияи Фирдавсӣ бо ибтикори масъулини КИ ҲХДТ дар ноҳияи бо сокинони маҳаллаи “Рашангарон” ҷиҳати баррасиву муҳокимаи масъалаи шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои ифротӣ ва тундрав, тарбияву назорати насли наврас, ҳифзи арзишҳои милливу фарҳангӣ вохӯрӣ доир кард.

Ифротгароии ҷавонон ва роҳҳои пешгирӣ аз он

Вақтҳои охир шоҳиди падидаҳои манфии иҷтимоӣ, ки ҳаёти ҷамъиятиву сиёсиро халалдор намуда, ба сулҳу субот ва амнияти мамлакат халал ворид менамоянд, аз қабили ифротгароии ҷавонон мешавем. Ин тамоюл, бешак, мардуми ватандӯст, бахусус қишрҳои солимфикру пешоҳанги ҷомеаро, ки осудагиву Ваҳдати миллӣ ва суботу амният барояшон

ПЕШВОИ МИЛЛАТ - ҲОМИИ ОЛИМОНИ ҶАВОН

Бақои миллат ва пешравии давлат аз роҳбари олимпарвар ва илмдӯст вобаста аст. Боиси хушбахтии халқи бузурги тоҷик аст, ки чунин роҳбарро дар шахсияти Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ раҳмон пайдо кардааст. Дар тӯли фаъолияти сиёсии худ Пешвои миллат дастггирии илм ва махсусан олимони ҷавонро дар авлавияти сиёсати худ қарор додаанд.

Тоҷикистон-Парчамат поянда бод!

Дар баробари муқаддасоти дигари кишвар Парчами миллӣ имрӯз ҳамчун рамзи давлатдории тоҷикон муаррифӣ шудааст. Тавре аз суханрониҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бармеояд, арҷгузорӣ ба муқаддасоти давлатдории навин, хоса ба Парчами миллӣ қарзи ҳар як  шаҳрванд аст, зеро Парчам яке аз рамзиҳои  истиқлолият  ҳастии миллат дар арсаи ҷаҳонӣ мебошад.

ИДЕОЛОГИЯИ  ИФРОТГАРОӢ ДАР МУҲИТИ ҶАВОНОН

«Миллате, ки ба анъанаҳо, урфу одатҳои аҷдодӣ ва ойинҳои миллии хеш ифтихор надоранд, наметавонанд аз неъмати бебаҳои Истиқлол баҳра гирад, дар бунёди давлат ва давлатдории навин саҳм гузорад.

Миллати тоҷик дар натиҷаи пайравӣ аз анъанаҳои миллӣ, урфу одатҳои наҷиби мардумӣ соҳиби ҳурмат ва эҳтироми оламиён гардидааст.

Тоҷиконро ҳамчун миллати сулҳпарвар, соҳиби тамаддун ва фарҳанги бузури миллӣ бо анъанаҳои нек, урфу одатҳои  созандаву хайрхоҳона  мешинохтанд ва мешиносанд».

Э.Раҳмон

ТАРБИЯТГАРИ  ҶАҲОНИ МАЪНАВИИ ИНСОН

Китоб волотарин ганҷинаи инсоният аст. Он дастуру раҳнамои беқараз, ки ҳамагонро ба пиндору рафтору кирдори нек ҳидоят менамояд ва ҷодаҳои зиндагиро мунаввар мекунад. Китоб аҳли башарро аз ҷаҳолат эмин медорад, он торикиро маҳв бинмуда, рӯшанӣ меофарад ва аз ин ҷост, ки фармудаанд:

Бе китоб, эй дӯстон, бунёди мо норавшан аст,

Тираву торик ҳамчун хонаи беравзан аст.

НИҚОБИ СИЁСӢ

(ҷавоб ба тарқиботҳои интернетии зидди давлат, ҳукумат ва шаҳрвандони Тоҷикистон аз ҷониби хоинони Ватан навишташуда)

Чеҳраҳои таърих, дин ва адабиёту фарҳанги башарият дар тули мавҷудияти ҳаёт ҳамеша ба инсонҳо тарқиб намудаанд, ки беҳтарин ганҷина ва дурдонаи ҷавҳари одамият посу гиромӣ доштан ва хизмати содиқона намудан ба Модар ва Ватан аст. Ин падида имрӯз низ моҳияти худро гум накардааст ва шоистатарин амали инсонӣ маҳсуб меёбад. Зарфияти ин амал дар он аст, ки он бояд бениёз бошад. Яъне хизмат кардан ба Модар ва Ватан бояд холисона ва бениёз бошад ва бар ивази он чизе тамаъ карда нашавад. Инсонҳо ба тарзҳои гунонгун ба Модар ва Ватани худ хизмат