Фил – дарахт аст ва ё ресмон?

(ё сухане дар бораи усулҳои таҳрифоти сиёсӣ )

Равандҳои сиёсиро метавон аз тариқи гуногун омӯхтан ва дар айни ҳол дар доираи талаботи донишҳои илмӣ боқӣ мондан имкон дорад. Интихоби мавзӯи илмӣ, усулҳои мушаххас, созмон додани фарзияҳо ва назарияҳо, инчунин истифодаи онҳо ва муайян намудани хусусиятҳою вижаҳо ва натиҷаҳои он ба равиши методологии муҳаққиқ вобаста аст. Дар ин вобастагӣ, масалан, агар муҳаққиқе ба таҳлили равандҳои сиёсии кишвари мушаххас даст занад,

НАҶОТБАХШИ МИЛЛАТ

Вазъи зудтағйрёбандаи ҷаҳони муосир, ихтилофҳои байнидавлатию мазҳабӣ, дуршавӣ аз фарҳанги миллӣ, бадбинию кудрат, таъзиқу таъқиб, таҳдиду таркиш, ҷангҳои бемаънӣ, террор, муноқиша, одамкушӣ, одамрабоӣ ва мисли инҳо шаҳодат аз он медиҳад, ки башарият ба вартаи бисёр хатарноку даҳшатборе рӯ ба рӯ гардидааст.  Махсус, бояд таъкид сохт, ки солҳои ахир тавассути шабакаҳои мохворавии фаромиллӣ, сомонаҳои интернетӣ аз ҷониби

ШУМО, ЭЙ ХОИНОНИ МАН

ЗИ БИМИ ХЕШ МЕМИРЕД…

(Навҳаи Ватан-модар, Тоҷикистони азиз  ба фарзандони носипоси хеш)

Манам Модар,

Манам Меҳан.

Аё фарзандҳое, ки аз ман гаштаед безор,

Зи пуштам мезанед ханҷар сухан гуфта зи нангу ор.

Озодиҳои инсонро сатҳи маърифати ҳуқуқӣ ва тахассусӣ аз маҳдудшавӣ бозмедоранд

Бобоҷони Ҷӯразода,

омӯзгор

Созмони байналмилалии ғайридавлатии бо ном дифоъи ҳуқуқи башар (Amnesty International) дар торномаи худ ҳамарӯза маводи хусусияти ба низоъ барангехтан, халал ворид кардан ба ваҳдати миллӣ, ноором кардани амнияту суботи кишвар  ва олудаи ғояҳои

Лоиҳаи тағйиру иловаҳои воридшаванда ба Конститутсияи (Сарқонуни)

Ҷумҳурии Тоҷикистон дар соли 2016

Конститутсияи (Сарқонуни) Ҷумҳурии Тоҷикистон, санади олии ҳуқуқӣ буда, халқи Точикистонро қисми ҷудонашавандаи ҷомеаи ҷаҳон инъикос намуда, таъмини соҳибихтиёрии давлат ва рушду камоли онро вазифаи асоси гузошта, озодӣ ва ҳуқуқӣ шахсро муқаддас шумурда, баробарҳуқуқӣ ва дӯстии тамоми миллату халқиятҳоро эътироф карда, бунёди ҷомеаи адолатпарварро вазифаи худ қарор додааст.

Мақоми илм дар рушди устувор ва пешгирии тафаккури ифротгаро

Дар ҳама давру замон ва қавну макон мақоми илм ва ба амал татбиқ гардонидани он нерӯи тавоно, офаранда, пуриқтидор ва наҷотбахши иҷтимоъ мебошад.  Ҳастии инсон бо ниҳоди офаридагорӣ ва  ғановатманди сиришти  ботинӣ ва таҷаллии симои ибратомӯз тавассути илму дониш ва ақлу хирад зебу зиннат ёфта, ба ин васила нишоти зиндагӣ ва саодати рӯзгорро  комёб шудааст. Аз ин ҷост ки низому пешрафти иҷтимоъ, бунёдкорву созандагӣ, арзишҳои маънавӣ

Посух ба изҳороти беасосу бепояи ҳизби ба ном вуҷуддоштаи наҳзати исломӣ

Таърих ҳанӯз  ёд надорад, ки дар кутоҳтарин фосила ҳокимияти ҳаматарафа фалаҷгаштаро эҳё намуда, тамомияти арзӣ, якпорчагии Ватан, бардавомии давлат, таъмини рушди иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ, ҳифзи арзишҳои таърихии давлатдории  миллиро барқарор намудан барои зиндагии арзанда шароити мусоид фароҳам оварда шуда бошад. Ин бешубҳа яке аз хизматҳои беназири Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои халқу

Тавзеҳи иловаҳо дар Конститутсия

Барои тавзеҳи тағйиру иловаҳои дар Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон воридшуда 22-юми феврали соли ҷорӣ дар донишгоҳ ҷамъомад баргузор гардид.

Нахуст ректори донишгоҳ, академик Носирҷон Салимӣ оид ба тағйиру иловаҳо сухан гуфта, қайд намуд, ки Конститутсия кафили зиндагии осоиштаи мардум аст. Аз ин рӯ, барои беҳдошти ҳаёти мардум ба он тағйиру иловаҳо дохил карда мешавад.