ПАЁМИ ДОНИШГОҲИ ОМӮЗГОРӢ

Маҷаллаи илмӣ-пажӯҳишии «Паёми донишгоҳи омӯзгорӣ», нашрияи Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ, тибқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи матбуот ва дигар воситаҳои ахбори омма» интишор гардида, дар Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 27 январи соли 2022, таҳти № 230 ЖР-97 аз нав ба қайд гирифта шудааст.

Маҷаллаи «Паёми донишгоҳи омӯзгорӣ» соли 1978 таъсис ёфта, ибтидои солҳои 90-уми қарни гузашта, як муддат чопи он мавқуф гузошта шуда, шурӯъ аз соли 1996 нашри мунтазами он аз нав ба роҳ монда шуд, ки дар он мақолаҳои беҳтарини илмӣ ва илмию методии олимони донишгоҳ, аспирантон ва омӯзгорони ҷавони кишварамон ва хориҷ аз он нашр мегарданд.

ТАДҚИҚОТИ ГУРӮҲИИ ДОНИШГОҲҲОИ ОМӮЗГОРИИ КИШВАРҲОИ УЗВИ ИДМ

Дар таърихи 22-юми сентябри соли 2022 ҷаласаи навбатии Шурои ҷамъиятии ДДОМ - ташкилоти пойгоҳии ИДМ оид ба омодасозии кадрҳои педагогӣ баргузор гардид, ки дар он намояндагони Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ низ ширкат варзиданд.

НУСРАТИ ДУРРИ ДАРӢ АЗ ОФТОБИ РӮДАКИСТ

Ҳамасола таърихи  22-юми сентябр ба ҳайси  рӯзи Сардафтари адабиёти классики форсу тоҷик Одамушшуарро Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ пазируфта шудааст. Дар ин росто, қайд кардан ҷоиз аст, ки аз соли 2008 инҷониб ин рӯз ба Рӯдакии бузургвор ихтисос дода шудааст. Ба ҳамин муносибат дар Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ бо ташаббуси садорати факултети филологияи тоҷик ҳамоиши  илмӣ-фарҳангӣ баргузор гардид. Дар ҳамоиши мазкур устодону меҳмонони олиқадр ва донишҷӯёни факултет иштирок намуданд.

ШАНБЕГИИ ДАСТАҶАМЪОНА

Субҳи 17-уми сентябри соли ҷорӣ дар Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ бо мақсади тозаю озода нигоҳ доштани гирду атрофи донишгоҳ  ва сарсабзу хуррам гардонидани саҳни он шанбегӣ баргузор гардид.

ҲАР АМАЛИ ЗИШТЕРО ПОСУХЕСТ!

Дар сарҳади байни Тоҷикистон ва Қирғизистон боз хуни ноҳақ рехт, дар натиҷаи тирпарронии марзбонони қирғиз ду нафар сарҳадбонони тоҷик ҳалок ва беш аз 13 нафар захм бардоштанд. Аҳдшиканӣ, зери по намудани савганди низомӣ, ҳамсоянописандӣ, ифтихори хушку холӣ ва курнамакӣ барин хислатҳои манфури инсонӣ барои марзбонони қирғиз ва роҳбарияти он одати ҳамешагӣ шудааст. Чунин амалҳои зишт ва ғайриинсонии ҳамсояҳои қирғизро на танҳо мо, тоҷикон, балки халқи ҳамҷавори узбек ва мардуми қазоқ низ дар дарозои таърих шоҳид будаанд. Халқи бародари узбек ҳануз ҳодисаҳои даҳшатбори вилояти Ошро, ки дар натиҷаи он ҳазорҳо нафар зану кӯдак ва пирони барҷомандаи узбеки муқими вилояти Ош аз ҷониби гуруҳҳои миллатгаро ва хизматчиёти давлатии қирғиз ба ҳалокат расиданд, ҳеҷ гоҳ фаромӯш намекунанд.