Ҷавонон фаъолитяи ТЭТ ҲНИТ маҳкум менамоянд

Ҷавонони соҳибфарҳангу пуриродаи Ҷумҳурии Тоҷикистон аз сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати милли,пешвои муазами миллат,Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомали Раҳмон руҳу илҳом гирифта, дар мамолики дурру наздик бо баҳои хубу аъло таҳсил намуда истодаанд. Ҳамзамон бо интизоми намунавӣ таҳсил намуда ,дар корҳои созандагию ободонии мамлакатамон саҳми босазо гузошта номбардори миллати худ мегарданд.Чигунае, ки шиорашон чунин аст;

Сулҳ - мароми зиндагии инсоният аст

Инсоният дар марҳилаҳои тўлонии таърих ба равандҳое дучор гаштааст,  ки ҳаёти минбаъдаи онҳоро ҳамин равандҳо муайян кардаанд. Аз байни чунин равандҳо ба андешаи мо, аз ҳама муҳимтаринашон сулҳ, созгорӣ, суботи сиёсӣ ва ҳамдигарфаҳмӣ бартарии куллӣ дошта, дар тарзи ташаккули ҷомеа ва ҳаёти инсоният мавқеи беандоза мусбӣ бозидаанд. Асоси ваҳдати миллиро созиши ҷонибҳо ва гуруҳҳои мухталифи бо ҳам омада, яъне ба сулҳу салоҳ омада ташкил додааст. Бесабаб нест, ки қофиласолори назми тоҷик, одамушшуаро Абўабдуллоҳи Рўдакӣ асоси ба ҳам омаданҳоро дар накўию сулҳ ва сабаби нифоқу низои дохилию беруниро дар нодонӣ ва гумроҳии инсонҳо дониста, фармуда буд:

АРЗИШҲОИ МЕҲВАРӢ

(Илҳом аз мақолаи «Равоншиносии ҷамъиятӣ ва амнияти ҷамъиятӣ»-и С.Ятимов)

Ҷомеа низомест, ки   мунтазам таҷдид мешавад. Ҷузъиёти  таркибии он  афрод аст, яъне инсонҳои мушаххас аст, ки онҳо  тибқи  қонунияти табиӣ  доимо мавриди  таҷдид қарор мегиранд, яъне тавлид мешаванд,  ташаккулу такомул меёбанд ва дар охир  таназзул мекунанд  ва аз байн мераванд.  Аз  ин  рў  барои  ҳифзи  бақои  як  ҷомеа  ҳамчун  низоми алоҳида, ки вижагиҳо, манфиатҳо ва  саҳнаи  ҷуғрофии мавҷудияту фаъолияти хешро   дорад, интиқоли  мунтазам  ва дурусти  иттилоот  аз як насл ба насли  дигар  оид ба гузаштаи худ, ҳадафҳо ва  рисолати ҳастии он аз

Тақдири забони  форсӣ (дарӣ – тоҷикӣ) дар шароити ҷаҳонишавӣ.

Забон нишонаи асосии фарқкунандаи миллӣ буда он барои инсон асосан ҳамчун воситаи гуфтугўи байни одамон, баҳри ифода кардани мақсаду мароми онҳо хизмат мекунад.

Забони ноби форсӣ, ки таърихи хело ҳам кўҳан дорад, яке аз забонҳои пурқувваттарин, бойтарин ва хушсадотарин ба ҳисоб меравад. Он барои зиёда аз 100 млн аҳолии рўи замин – асосан мардуми  кўҳанбунёди Эрону Афғонистону Тоҷикистон забони модарист ва нишонаи миллии мардумони бо ин забон ҳарфзананда мебошад. Бо ин забон тўли ҳазорсолаҳо ҳазорҳо асарҳои илмии оламшумул, назму насри ҷонгўдозтарини олам офарида шудаанд. Ба бузургию шаҳомоти ин забон бузургони олам баҳои баландтаринро додаанд. Ин забонро халқҳои олам одилона дар дунё  чун забони шеъру

ЭКСТРЕМИЗМ В УСЛОВИЯХ ГЛОБАЛИЗАЦИИ

Антиглобалистский экстремизм – радикальные взгляды и агрессивное поведение в отношении организаций, влияющих на глобализацию в экономическом, политическом, культурном пространстве. Непримиримость к созданию единого рынка, политических и экономических монополий. Экстремисты в антиглобалистском движении склонны к организации массовых беспорядков, применению прямого насилия для борьбы с транснациональными компаниями, международными экономическими и политическими институтами глобального характера.

Противоречия таджикско-иранских взаимоотношений

на современном этапе.

После приобретения Таджикистаном независимости и его официального признания Исламской Республикой Иран, открытия Посольства ИРИ в Республике Таджикистан начались прямые контакты между двумя странами и эти связи постепенно расширялись.

Исламская республика Иран, начиная с 1990 г., традиционно уделяет значительное влияние Центральноазиатскому региону. Руководствуясь своей внешнеполитической стратегией, главной

Аз худнашиносон маталаб дидаи ҳақбин

ё худ андешаҳо дар пасманзари фаъолияти зиддимиллии ҲНИТ

Миллати тамаддунофару тамаддунсози тоҷик он қадар бори ғаму ҷабр кашидааст, ки қалам дар баёни он ҳама ноҷуриҳои таърих оҷиз аст. Ва бадбахтона, дар аксари он ҳама мусибатҳои ба сари миллати тоҷик омада дар баробари бегонагон, нақши фарзандони нохалафи миллати тоҷик, бахусус касони дини мубини Исломро ба манфиатҳои гурўҳии худ истифода бурда басо барҷаста ба назар мехўрад. Бо вуҷуди он ки дар таърихи беш аз 14-асра миллати ҷафокашидаи тоҷик ба Ислом пайванди ногусастанӣ дорад, боз ҳам дар ин таърих оташи муборизаҳои диниву мазҳабӣ хомўш