Ҷавононро ватандӯст тарбия намоем

Фарзанд меваи дарахти умри волидайн аст. Волидон бо ҳазор орзую умед ҷигарбанди хешро тарбияву парвариш мекунанд ва ба камол мерасонанд, то дар даврони пирию хастаҳолӣ асои даст ва мадори тани эшон гардад. Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни яке аз суханрониҳои хеш

Ахлоқ нек-беҳтарин падида

Ахлоқ яке аз ҷанбаҳои табиии ҳаёти инсон аст. Меҳвари ахлоқ хидмат ба халқ аст. Имрӯз мо бояд сари он андешем, ки чаро тарбияи ахлоқӣ гирифтори костагиҳои зиёд гардидааст.

Ҳар қадар дар бораи тарбияи ахлоқӣ сухан гӯем, ҳамон андоза чунин андеша ба зеҳнамон роҳ меёбад:

Талхиҳо бояд сабақомҷӯз бошанд

Мардуми кишвари мо ҷанги шаҳрвандиро паси сар намуд. Ин ҷанг ба сари мардум гарониҳои зиёд ба бор овард. Аз таърих ба мо маълум аст, ки чунин таҷрибаҳои талх болои миллати тоҷик борҳо амалӣ шудааст, ки миллатро аз бузургтарин марказҳои тамаддуни худ ҷудо сохт. Дар тақвияти ин андешаҳо метавонем як шоҳбайти устоди зиндаёд Лоиқ Шералиро орем, ки бо ҳасрат рӯйи коғаз овардааст:

Аз падидаҳои номатлуб дур бояд буд

Доир ба масоили тундравӣ ва ифротгароӣ дар матбуоти илмӣ ва оммавӣ баҳсу мунозараҳо идома доранд. Баъд аз ба даст овардани истиқлолият дар Ҷумҳурии Тоҷикистон нисбат ба ин мафҳумҳо диду назарҳои гуногун пайдо гардиданд. Ифротгароӣ маънои тундравӣ, моҷароҷӯӣ, зӯровариро дошта, дар ниҳояти кор бо мафҳуми

Сарчашмаи иқболи мо

Имсол тараддуди мо, мардуми тоҷик, боз зиёдтар шуд. Чунки ин сол соли оддӣ нест. Соли 25-умин солгарди Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон аст. 25 сол мешавад, ки дар партави нури истиқлолият роҳи зиндагӣ мепаймоем.

Истиқлолияти Тоҷикистон орзую умеди чандинасраи халқи бузурги тоҷик буд, ки бо талошҳои як идда соҳибназарон ва равшанзамирони

Таъсири Интернет ба мафкураи ҷавонон

Техника ва технология имрӯзҳо дар байни ҷомеаи ҷаҳонӣ мавқеи барҷаста ишғол кардааст. Технология ва пешрафти он ба ҳаёти имрӯза дигаргуниҳои зиёде ворид намуд. Компютер яке аз беҳтарин намудҳои техникаи электронӣ мебошад. Он кори коргарони соҳаҳои гуногунро осон кард. Агар мо бе воситаи техникӣ барои дарёфт намудани як мавзӯъ чандин адабиётро кофтуков мекардем, ҳоло бошад,

Риояи қонун барои ҳамагон ҳатмист

Давлат ва Ҳукумати Тоҷикистон ҳанӯз аз солҳои аввали соҳибистиқлолӣ ба пешрафти илму маориф ҳамчун пойдевори рушду тараққиёти тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа диққати махсус зоҳир намуда, маҳз дар ҳамин давра барномаю консепсияҳои муҳими давлатиро қабул кардаанд, ки онҳо барои беҳтар намудани шароити кори олимон, омӯзгорон ва сатҳи таълиму тарбия дар ҳама зинаҳои таҳсилот такони ҷиддӣ бахшидаанд.

Либоси духтарон чӣ гуна бошад?

Муддатест, ки масъалаи либоси ҷавондухтарон, хоса, сатру ҳиҷоб, аз мавзӯъҳои асосии аҳли ҷомеа гардида, ҳар нафар аз диди хеш дар ин бобат андеша меронад. Зумрае аз соҳибназарон либоси миллиро тавсиф намоянд ҳам, иддае пайваста мекӯшанд, ки пӯшидани либоси бегонаро роиҷ гардонанд. Боиси таассуф аст, ки қисме аз донишҷӯдухтарон низ кӯр-кӯрона ба дигарон тақлид